Vakantie!
Door: Sylvia en Gert
Blijf op de hoogte en volg Sylvia en Gert
04 Mei 2015 | Frankrijk, Portiragnes
Bedankt voor alle warme reacties die we van een aantal van onze vele lezers (ruim 300 per blog, wij vinden dat fantastisch veel!) ontvingen na onze bekendmaking te stoppen. We zijn er zeer van onder de indruk. Nogmaals, bedankt daarvoor!
In deze week, nadat we besloten hebben te gaan stoppen met werken voor Roan, is het niet heel rustig geweest. We meldden al dat we de boel netjes wilden overdragen maar aan Roan hadden we ook doorgegeven dat het niet te lang moest duren. Uiteindelijk is donderdag 30 april onze laatste werkdag geworden. Echter, we hadden nog wel de resterende mobiles schoon gemaakt, maar wel in een lager tempo omdat Sylvia het rustiger aan moest doen vanwege de last van haar armen en Gert ook niet alles alleen kon doen. Eigenlijk was direct stoppen slimmer en beter geweest maar dat wilden we Roan en onze opvolger(s) niet aandoen. Maar dat het meestal anders gaat hoorden we van concullega en buurman Craig. Hij vertelde naar aanleiding van ons stoppen dat hij door een beheerdersstel was gebeld met de mededeling dat ze zouden stoppen met werken voor zijn organisatie en wel 10 minuten na het telefoongesprek: dan zouden ze vertrokken zijn van de camping waar ze werkten. Ze hadden dus zo alle werk uit hun handen laten vallen en zijn vertrokken, de organisatie (= in dit geval areamanager Craig) met de gebakken peren laten zitten. Craig had dan ook respect voor de wijze waarop wij met Roan omgingen.
Aangezien we zo ongeveer tegelijk met het feit dat we over onze opvolging hoorden accommodatieboekjes bezorgd kregen hebben we de boekjes aan onze aanwezige gasten uitgereikt en ze gelijk op de hoogte gebracht van de situatie en hoe en door wie we opgevolgd zouden worden. We kregen alleen maar heel prettige reacties en vaak een hart onder de riem gestoken.
Dat contact met gasten zullen we zeker gaan missen. We hebben nog nooit zoveel mensen gekend op een camping. Meestal beperkt zich dat tot directe buren of ouders van kinderen waar Suzanne en Vincent veel mee omgingen. Onze eerste gasten spanden wat dat betreft wel de kroon. Regelmatig spraken we onze Duitse gasten en toen we eindelijk onze eerste fietstocht buiten de camping maakten en hen tegen kwamen op het fietspad langs het Canal du Midi wilden ze ons niet lang ophouden omdat we onze eerste vrije middag volgens hun zeer verdiend hadden. Toen ze op 29 april weggingen werden we warm omarmd en geknuffeld. Heel uitzonderlijk begrepen we van collega’s maar heel leuk en dankbaar om mee te maken.
Maar goed, op donderdag 30-4 was het wel afgelopen en werden we opgevolgd door Stefan die dit werk al eerder had gedaan. Vanaf dat moment waren we gewoon toerist.
En eindelijk kwamen we aan fietsen toe: via het Canal du Midi naar Les Ecluses (de 9 sluizen van) de Fonseranes en het aquaduct van het Canal du Midi over de rivier de Orb, het oude centrum van Agde en op de terugweg de Ouvrages de Libron, en de markt in Serignan via een mooi en stil natuurgebied. Google maar eens afbeeldingen voor de genoemde plaatsen. Maar een paar foto’s gaan ook bij deze blog.
En Sylvia’s armen, zul je je afvragen, hoe staat het daar nu mee? Helaas is er nog niet een serieuze verbetering ingetreden. Uit ervaring wisten we al dat het geruime tijd zou duren maar stilletjes hoopten we dat verbetering nu sneller zou gaan omdat we tijdig maatregelen genomen hadden. Maar nog steeds kan zelfs het oppakken van een pakje boter te zwaar en dus pijnlijk zijn.
Zaterdag zijn Sandra en Marcel met hun kinderen Jasper en Isa uit Assen aangekomen en zondag hebben we Suzanne van het vliegveld van Marseille opgehaald. Daarover en over andere zaken volgende keer meer.
In deze week, nadat we besloten hebben te gaan stoppen met werken voor Roan, is het niet heel rustig geweest. We meldden al dat we de boel netjes wilden overdragen maar aan Roan hadden we ook doorgegeven dat het niet te lang moest duren. Uiteindelijk is donderdag 30 april onze laatste werkdag geworden. Echter, we hadden nog wel de resterende mobiles schoon gemaakt, maar wel in een lager tempo omdat Sylvia het rustiger aan moest doen vanwege de last van haar armen en Gert ook niet alles alleen kon doen. Eigenlijk was direct stoppen slimmer en beter geweest maar dat wilden we Roan en onze opvolger(s) niet aandoen. Maar dat het meestal anders gaat hoorden we van concullega en buurman Craig. Hij vertelde naar aanleiding van ons stoppen dat hij door een beheerdersstel was gebeld met de mededeling dat ze zouden stoppen met werken voor zijn organisatie en wel 10 minuten na het telefoongesprek: dan zouden ze vertrokken zijn van de camping waar ze werkten. Ze hadden dus zo alle werk uit hun handen laten vallen en zijn vertrokken, de organisatie (= in dit geval areamanager Craig) met de gebakken peren laten zitten. Craig had dan ook respect voor de wijze waarop wij met Roan omgingen.
Aangezien we zo ongeveer tegelijk met het feit dat we over onze opvolging hoorden accommodatieboekjes bezorgd kregen hebben we de boekjes aan onze aanwezige gasten uitgereikt en ze gelijk op de hoogte gebracht van de situatie en hoe en door wie we opgevolgd zouden worden. We kregen alleen maar heel prettige reacties en vaak een hart onder de riem gestoken.
Dat contact met gasten zullen we zeker gaan missen. We hebben nog nooit zoveel mensen gekend op een camping. Meestal beperkt zich dat tot directe buren of ouders van kinderen waar Suzanne en Vincent veel mee omgingen. Onze eerste gasten spanden wat dat betreft wel de kroon. Regelmatig spraken we onze Duitse gasten en toen we eindelijk onze eerste fietstocht buiten de camping maakten en hen tegen kwamen op het fietspad langs het Canal du Midi wilden ze ons niet lang ophouden omdat we onze eerste vrije middag volgens hun zeer verdiend hadden. Toen ze op 29 april weggingen werden we warm omarmd en geknuffeld. Heel uitzonderlijk begrepen we van collega’s maar heel leuk en dankbaar om mee te maken.
Maar goed, op donderdag 30-4 was het wel afgelopen en werden we opgevolgd door Stefan die dit werk al eerder had gedaan. Vanaf dat moment waren we gewoon toerist.
En eindelijk kwamen we aan fietsen toe: via het Canal du Midi naar Les Ecluses (de 9 sluizen van) de Fonseranes en het aquaduct van het Canal du Midi over de rivier de Orb, het oude centrum van Agde en op de terugweg de Ouvrages de Libron, en de markt in Serignan via een mooi en stil natuurgebied. Google maar eens afbeeldingen voor de genoemde plaatsen. Maar een paar foto’s gaan ook bij deze blog.
En Sylvia’s armen, zul je je afvragen, hoe staat het daar nu mee? Helaas is er nog niet een serieuze verbetering ingetreden. Uit ervaring wisten we al dat het geruime tijd zou duren maar stilletjes hoopten we dat verbetering nu sneller zou gaan omdat we tijdig maatregelen genomen hadden. Maar nog steeds kan zelfs het oppakken van een pakje boter te zwaar en dus pijnlijk zijn.
Zaterdag zijn Sandra en Marcel met hun kinderen Jasper en Isa uit Assen aangekomen en zondag hebben we Suzanne van het vliegveld van Marseille opgehaald. Daarover en over andere zaken volgende keer meer.
-
05 Mei 2015 - 09:07
Hélène Lievaart :
Gert en Sylvia ,
Geniet samen nog lekker van de tijd dat jullie daar zijn!
En Sylvia beterschap met je arm!!
Groetjes uit vlijmen
Hélène -
05 Mei 2015 - 09:10
Margriet.:
Hallo Sylvia en Gert
Fijn dat jullie nu vrij zijn en kunnen genieten . Doe dat vooral .Hoop dat je ook mooi weer hebt
Het is wel een mooie omgeving waar jullie zijn .Het was toch een bijzondere ervaring he ?
Al was het wel hard werken natuurlijk .
Maak er nog een fijne tijd van voor je het weet is het weer voorbij .
Ik was op verjaardag bij je vader ,het was druk maar dankzij Suzanne en Vincent liep het gesmeerd !
Fantastisch dat ze hebben geholpen en dat vonden Harrie en Lia ook .
Daar kun je trots op zijn !
Veel liefs en tot ziens .
Margriet xx -
05 Mei 2015 - 10:00
Wim Eisses:
Hallo Gert & Sylvia,
Geniet van de omgeving en elkaar.
Ik hoop dat jullie uitgerust en gezond weer terug komen naar Assen; en daar kun je ook mooi fietsen.
Groetjes,
Wim Eisses -
08 Mei 2015 - 11:48
Betsy Geerlings:
Gert, Sylvia,
Ik heb het even op me laten inwerken, het ging allemaal heel snel.
Veel waardering heb ik voor jullie initiatief en inzet, ik word er zelfs door geïnspireerd ...........
Een mooie ervaring om op terug te kijken en nu .......... GENIETEN !
Een hartelijke groet van mij,
Betsy Geerlings
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
